Οι μεμβράνες κεραμοσκεπών είναι στεγανωτικά φύλλα που εφαρμόζονται στις κεκλιμένες στέγες αμέσως κάτω από τα κεραμίδια ή τις πλάκες επικάλυψης. Η λειτουργία των μεμβρανών αυτών είναι να σχηματίσουν ένα δεύτερο φράγμα για να εμποδίσουν την είσοδο νερού, αέρα, σκόνης και χιονιού, τα οποία είναι δυνατόν να διεισδύσουν μεταξύ των κεραμιδιών ή των πλακών σε έντονα καιρικά φαινόμενα και όταν η κλίση της στέγης είναι μικρότερη από την συνιστώμενη.

Κατά την διάρκεια του χειμώνα ο υδρατμός που παράγεται στο εσωτερικό του κτιρίου έχει την τάση να κινηθεί προς το εξωτερικό του κτιρίου και διαμέσου της οροφής. Εάν η στέγη δεν αερίζεται ή αερίζεται ανεπαρκώς, η χρήση μη αναπνεουσών μεμβρανών που δεν επιτρέπουν την διέλευση του υδρατμού μπορεί να προκαλέσει συμπύκνωση στην κάτω επιφάνειά τους με κίνδυνο να συμβεί συμπύκνωση υδρατμών μέσα στη μάζα ινωδών θερμομονωτικών ή εάν η φέρουσα κατασκευή και η οροφή είναι ξύλινες, το ξύλο να σαπίσει.

Το ζήτημα της διαπερατότητας του υδρατμού έχει μελετηθεί και εξακολουθεί να εξετάζεται. Υπάρχουν διάφορες προτάσεις για την ελάχιστη διαπερατότητα που πρέπει να διαθέτει η στεγανωτική μεμβράνη κάτω από τα κεραμίδια. Η γενική άποψη είναι ότι η διαπερατότητα πρέπει να είναι ίση κατ’ ελάχιστο με 40 g/m2 ανά 24 ώρες. Εάν η στέγη αερίζεται, η διαπερατότητα μπορεί να είναι μειωμένη στα 25 g/m2 ανά 24 ώρες.