Στις περιπτώσεις αυτές χρησιμοποιείται παχύς πολτός  υδρασβέστου. Η άσβεστος πρέπει να έχει σβησθεί πριν από 2 τουλάχιστον εβδομάδες από τη χρήση της και να είναι καθαρή.

 Ο πολτός αυτός δεν είναι μόνο συνδετικό υλικό, αλλά έχει και έντονα λευκό χρώμα. Χρησιμοποιείται αραιωμένος με νερό (γαλάκτωμα υδρασβέστου). Συνήθως στο γαλάκτωμα αυτό προσθέτουμε ειδικό χρώμα όταν δεν θέλουμε λευκό χρωματισμό. Η ποσότητα του χρώματος πρέπει να είναι λίγη.

Οι απλοί αυτοί υδροχρωματισμοί εφαρμόζονται μόνο επάνω σε επιχρίσματα ασβεστοκονιαμάτων.

 Η παρασκευή του διαλύματος γίνεται ως εξής :

- Διαλύουμε καταρχήν τον πολτό της υδρασβέστου με νερό σε αραιό διάλυμα μέσα σε ένα δοχείο  (τενεκές). Ο τενεκές  είναι το κυρίως δοχείο αναμίξεως των τεχνιτών (μπογιατζήδων). Με βάση αυτόν παρασκευάζουν τις αναλογίες τους.  Έχει όγκο περίπου 0,018 m3.

- Ρίχνουμε μικρή ποσότητα χρώματος και το μίγμα ανακατεύεται καλά με ένα ξύλο μέχρι να διαλυθεί και αναμιχθεί απόλυτα.

Η ποσότητα του χρώματος που θα βάλουμε, αν δε θέλουμε τη λευκή απόχρωση της υδρασβέστου πρέπει να είναι λιγότερη από το 10% του διαλύματος. Αν είναι περισσότερη, τότε η επίχρωση αποβάφει (βγάζει) με απλή επαφή. Αυτό γίνεται γιατί ο ασβέστης δεν έχει ισχυρή συνθετική ικανότητα.

 Αν θέλουμε να επιτύχουμε πιο έντονο λευκό χρώμα, τότε στο διάλυμα  προσθέτουμε λευκό του ψευδαργύρου (τσίγκο) στην ίδια αναλογία. Το διάλυμα αυτό επιστρώνεται με ψήκτρα (βούρτσα) που έχει μακρύ στυλεό (μπαντανόβουρτσα) πάντοτε σε επίχρισμα ασβεστοκονιάματος.

 Πριν την επίστρωση ξύνεται η επιφάνεια με τη σπάτουλα για να αφαιρεθούν μικροεπικολλήσεις κονιαμάτων και καθαρίζεται με πανί για να απομακρυνθούν αιθάλη, σκόνες, χώματα, κ.α.

 Το χρώμα στρώνεται σε κατακόρυφες λωρίδες για την πρώτη στρώση (πρώτο χέρι). Αφού στεγνώσει καλά η πρώτη στρώση, στρώνεται η δεύτερη (δεύτερο χέρι) σε οριζόντιες λωρίδες. Συνήθως περνάμε σταυρωτά 2 ως 3 χέρια. Για να μην αποβάφεται ο χρωματισμός, ρίχνουμε μαζί με το χρώμα και μικρή ποσότητα λινελαίου (160 gr κατά τενεκέ). 

Τους απλούς υδροχρωματισμούς με ασβέστη τους χρησιμοποιούμε για βαφή εσωτερικών και εξωτερικών τοίχων. Είναι ο φθηνότερος τρόπος χρωματισμού, αλλά έχει το μειονέκτημα της αποβαφής. Γι΄ αυτό δεν χρησιμοποιείται πια ο τρόπος αυτός παρά μόνο σε δευτερεύουσες κατασκευές (στάβλους, αποθήκες, κλπ.) Σε περίπτωση ανανεώσεως υδροχρωματισμών, η παλιά βαφή πρέπει να ξύνεται καλά σε όλη την επιφάνεια. Το ξύσιμο γίνεται με τη σπάτουλα.